22 febr. Na eerst onze reislog verzonden te hebben zodat jullie weer een beetje op de hoogte zijn, zijn wij vertrokken met het doel de Old Pacific Highway te gaan volgen Tot aan Sydney (en eventueel verder) Om dit doel te halen moesten we eerst van Nelson Bay via New Castle, Belmond en Wyong. Dit is niet de Snelweg nr 1 maar de kustweg. Wij zijn blij dat we dit gedaan hebben daar dit een heel mooi stuk is langs dorpen, door dorpen, langs de zee, dan weer grote mijn/staal industrie om uiteindelijk over de 1 en de 6 dwars door Sydney (en al de voorsteden)te rijden. Natuurlijk deden wij dit volgens ons in de spits. Het was erg druk, maar het links rijden gaat perfect. Bij Campbelltown zijn wij de Grand Pacific Drive gaan rijden, daar wij nog de tijd hadden om een stuk verder te komen. Het eerste stuk van de rit ging over een op pilaren in de oceaan gebouwd stuk weg, erg indrukwekend. Wij zijn daar even gestopt om video en foto's te maken. Er viel ons iets op om de spijlen van de wegafrastering zaten heel veel hangsloten. Onze eerste indruk was dat dit van ex werknemers aan dit bouwwerk waren. Bij nog eens goed kijken zagen we dat ze allemaal gegraveerd waren met namen hartjes datums. Bij navragen bleek dat dit allemaal liefdes/trouws verklaringen waren. Dit bouwwerk is in 2000 geopend en nu al zoveel sloten. Hoe ziet het er over 10 jaar dan uit? Verder richting Wollongong een grotere kustplaats. Hier voor de eerste keer een Big Mac gegeten in deze vakantie. Uiteindelijk zijn wij in Kiama uitgekomen op een camping wederom vlak aan zee. Het stuk tussen Campbelltown en Kiama is inderdaad een heel mooi stuks Australië met al die ver gezichten, kliffen, stranden en mooie huizen, zowel heel oud als heel modern. Op de camping zijn wij na het plaatsen van de camper een tocht via het strand naar boven gelopen zodat we boven de cliffs uitkwamen om het hoog opspatten van de golven op de cliffs te kunnen vastleggen met Video en fotocamera. Morgen gaan we op weg onder Sydney door, naar het beginpunt voor onze reis door de Blue Mountains. Hier hebben we door e.e.a. te verschuiven nu 2 dagen extra ingeplakt.

23 febr. WE zijn al vroeg op pad. Eerst boodschappen doen daarna naar de Blue Mountains. Jacq. Fotografeert voor mij diverse vrachtwagen combinaties, Mack, Kenworth, White etc. We slaan op een gegeven moment af omdat we een bord Warragamba Dam zagen, 1 van de 6 dammen rond Sydney, maar dan ook wel de grootste. Gebouwd van 1948 tot 1960. Deze dam verzorgt in het systeem met de andere dammen de watervoorziening van 4.5 Miljoen mensen in Sydney. De bovenkant van de dam konden we goed zien. Goede info in het Informatie centrum over de bouw (met film) en alle nieuwe aanpassingen gezien de steeds meer voorkomende floodings. Jammer was het dat er geen mogelijkheid was om aan de andere zijde 93 mtr onderaan de dam te kunnen komen. Daarna zijn we onze weg weer gaan vervolgen richting De Blue Mountains. En wij dachten dat we al veel gezien hadden. Nou niet dus, wat een uitzichten, weidsheid, rots partijen en hoogtes. We weten nu ook waar de naam Blue Mountains vandaan komt. Deze komt doordat de olie van de eucalyptus bomen, die er veelvuldig groeien, verdampen dit geeft een blauwe nevel. Nog even naar Echo Point gereden om naar de Three Sisters kijken. Een Aboriginal geschiedenis over 3 dochters die in steen veranderd zijn door hun vader. Toen naar onze geplande camping. Deze was vol en dat hadden we nog niet meegemaakt. Gelukkig was er in Blackheat (10 km verder) wel een camping met voldoende plaats. Na het eten plannen maken voor de wandelingen die we willen gaan doen maar ook de Skyrail de skywalk de skytrain en de Skycable.

24 febr. Vanmorgen om 10.00 uur stonden we per ongeluk al op het eerste uitkijkpunt Govetts Leap, dit omdat we de verkeerde kant de camping afreden. Wat een geluk was dit eigenlijk, want wat was dit een mooi uitzicht en wat hebben we hier een mooie wandeling gemaakt. Ja, op verkeerde schoenen en geen water bij ons, want het was toch maar 15 minuten??? Nu dit leert weer, als er staat 15 minuten maak daar maar een uurtje van of wij hebben een bordje gemist. Maar het was de moeite waard, we hebben genoten. Verder naar Scenic World, hier met de kabelbaan tussen twee bergtoppen gehangen met een glazen vloer. Nooit gedacht dat ik hierin zou stappen (jacq). Hierna met de oude steenkooltrein naar beneden geschoten, steilste trein ter wereld zeggen ze (58%) , en beneden in dal over de 'skywalk'gelopen. Prachtige paden tussen de bossen en langs de oude mijn, welke dus plaats heeft gemaakt voor deze toeristische attractie. Na een paar uur lopen terug omhoog naar boven met de kabelbaan. Wat een dag en beleving. Verder weer met de camper naar Leura, maar weer een uitkijkpunt langs de weg, dus stoppen maar weer. Goed weer op weg, High Thee genoten in het mooie Leura en om half 6 in de Scenic cinema naar de film The Edge te kijken op een mega groot scherm. Deze film gaat over de Blue Mountains en de oeroude bommen die hier gevonden zijn die nergens ter wereld meer groeien. Weer terug naar Katoomba om de campingplaats veilig te stellen. We waren van plan om ergens te gaan eten, maar op de camping aan de praat gekomen met Nederlanders die al 31 jaar in Australië wonen. Liep wat uit dus op de camping zelf maar wat te eten gemaakt. De vesten aan, zaklampen mee en vanaf de camping een kleine avondwandeling gemaakt. De diverse uitkijkpunten zijn 's avonds namelijk verlicht en dit ziet er sprookjesachtig uit. De drie zusters mooi uitverlicht en de diverse watervallen met lampen erop, prachtig. Zoals jullie misschien begrijpen, het was een drukke dag, maar wondermooi. Wij zijn kapot hebben spierpijn blaren en gaan nu lekker slapen.

25 febr. Vannacht slapen we op dezelfde camping als gisteren avond in Katoomba, dus konden wij vanmorgen lekker uitslapen. Anders moet je om tien uur van het terrein afzijn, nu hebben we geslapen tot 9.00 uur. Na een rustig ontbijt eerst maar weer naar het uitkijk punt vlak bij de camping gelopen om de skyrail, waar we gisteren in hebben gezeten nog eens goed op de foto te zetten en vooral de diepte waarboven hij hangt. Toen in de camper gestapt en de cliffroute gereden, dit houdt in veel in en uit stappen om overal de mooie uitzichtpunten te kunnen fotograferen en filmen. Wij kunnen jullie verzekeren dat dit heeeel vermoeiend kan zijn. De bedoeling was om bij de Wentworth Falls een middel lange wandeling (1.30 min) te maken en daarna bij de drie sisters een korte +- 30 min. Goed wij met goede moed begonnen aan de wandeling van 1.30 minuten, water mee, ingesmeerd met deet en zonnebrand, petje op, alles voor mekaar dus. Zijn we halverwege, zien we onder ons de waterval en mensen lekker zwemmen, Dick zegt daar komen we niet met deze route maar is wel leuk, laten we een stukje van de andere route lopen en kijken waar dit ons brengt. Nu jullie raden het misschien al, na 500 traptreden naar beneden een schitterende beding en heerlijk fris water. Iedereen maakt foto's van elkaar en zit of ligt uit te rusten. Wij verder want we zijn al zover dan kan de rest van de wandeling ook nog wel volgens Dick, het was op dat moment 16.00 uur en het volgende bordje geeft aan dat we nog twee uur te gaan hebben voor we op de parkeerplaats zijn!!!! Twee uur dan is het dus 18.00 uur als we aankomen en dan is het beneden in het bos al donker en koud. Teruggaan is ook geen optie want dat was net zo lang, de pas erin dan maar. Echter al de 500 treden die we naar benden zijn gegaan moesten we ook weer omhoog en dit ging op spectaculaire wijze kan ik je vertellen, we hadden nog net geen touw nodig. Om half zes zijn we bijna boven en op de parkeerplaats, we hebben weer daglicht en zon, komen we mensen tegen die naar een uitkijkpunt dichtbij lopen, dit geeft moed we zijn er dus echt bijna. Een van deze wandelaars kijkt Jacqueline onderzoekend aan en begint haar op een aardige manier te ondervragen, waar zij vandaan komt hoelang ze al in Australië is, waarschijnlijk een goede manier om te kijken of ze niet oververmoeid of uitgedroogd was. Dit was achteraf niet zo raar ze zag ook inderdaad donkerrood en hijgde als een postpaard. Staan we eindelijk boven is het zoals we al bang voor waren de verkeerde parkeerplaats, we moeten een heel eind terug. Dit kon gelukkig via een short cut trail van 20 min. alleen weer trappen, Jacq kon ze niet meer zien. Om 18.00 uur kwamen we bij de parkeerplaats aan en zagen we de camper staan, we zijn nog nooit zo blij met onze Apollo geweest. In Katoomba twee pizza's gehaald, gedoucht, een was gedraaid en naar bed. We zijn alle twee helemaal op, maar wat hebben we een prachtige dag gehad en een hoop mooie natuur gezien foto's gemaakt. Morgen gaan we weer verder en nemen we waarschijnlijk afscheid van de Blue Mountains.

Wisten jullie dat:

De staart van een Kangaroe de grond niet raakt als het op snelheid hopt hij gebruikt zijn staart dan als balans het is recht bij het springen en staat omhoog bij het stoppen.

Grote kangoeroes kunnen met elke jump gemiddeld 9 meter springen.